Vandaag houdt de gemeente Geer een tamelijk groot aantal dorpen in : Boëlhe, Darion, Geer, Hollogne-sur-Geer, Lens-Saint-Servais, Ligney, en Omal.

Boëlhe is een dorpje omringd door bomen en dat zich schaart zich rond kerk en kasteel. De kerk, een bescheiden constructie uit de 18de eeuw en gewijd aan Sint Lambert, staat op een heuveltje. Het kasteel (18de eeuw) vervangt een vroeger groot herenhuis, eigendom van de raadsheren van Boëlhe. Niet te missen is het gehucht Villereau, aan de noordelijke gemeentegrens, en een der fraaiste zichten over dit gedeelte van het Haspengouwse landschap.
Het dorpje Darion is zeer weinig bekend ondanks de archeologische vondsten uit het merovingische tijdperk op zijn grondgebied.
In het dorpje Geer stroomt de rivier van dezelfde naam, de Geer (Nederlands : de Jeker). In 1091 werd het dorp grotendeels verworven door de Abdij van Flône, die toen de heer en meester waren over het gehucht. De abdij had er een boerderij en een kerk, die volledig verbouwd werd in 1753.
Het domein Lens-Saint-Servais stamt uit de Hoge middeleeuwen, evenals de dorpen Lens-Saint-Rémy, Abolens en Blehen. Lens is een typisch Haspengouws dorpje, met huisjes en boerderijen rond de hoofdgebouwen van de parochie. Het heeft een mooi pleintje nog verfraaid door lindebomen. Het dorp vertoont ook kenmerken van het architecturale erfgoed van de 16de, 17de,18de en 19de eeuw.
Het gehucht Ligney behoorde destijds aan de hertog van Brabant, die er zijn afgevaardigden had, zijn burgemeester en zijn schepenen. Genesteld in een diep bebost dalletje kende dit dorp nooit een eigen kerk : het maakte deel uit van de parochie Darion. De kinderen werden gedoopt te Geer.
De heerlijkheid Hollogne-sur-Geer maakt deel uit van een grondgebied betwist door territoriale prinsdommen in de Middeleeuwen. Voor de wandelaar echter blijft Hollogne-sur-Geer nog een van de dorpjes waar men het verleden kan ontdekken dankzij uitzonderlijk gaaf gebleven erfgoed : een voormalige heerlijkheid met kasteel, uitgerust met een molen en een brouwerij, en een omheinde parochiekern met een bijzondere kerk en prachtige pastorie, een aantal boerderijen en mooie oude huizen. Men vindt er ook een interessante schuur daterende uit 1683, met – nog te restaureren – vakwerk.
Het dorpje Omal maakte deel uit van het voormalige graafschap Moha, eer eigendom te worden van het prinsbisdom Luik. Maar het is vooral door archeologische opgravingen naar overblijfsels van prehistorische vestigingen in het neolithische tijdperk dat het dorp faam verwierf. Het aantal vondsten was zodanig dat de men de benaming « omalienne » (Omalisch) toekende aan de bandkeramische cultuur die zich wel degelijk vestigde in het dorp. Overigens vertoont Omal ook andere belangrijke archeologische kenmerken ; o.a. een feodale gracht, en een groep grafheuvels (tumuli, vijf in al) uit het Romeinse tijdperk.